هزار بار هم که بگویی آدم نباید شادی اش را منوط به بودنِ آدم ها کند ،
هزار بار هم که بگویی وابسته بودن خوب نیست ، که آدم ، خوب است رویِ پایِ منطقِ خودش بایستد ؛
آخرش یک روز ، لابلای کلافگی هایت به این نتیجه می رسی که یک نفر باید باشد !
یکی که به شوقِ حضورش ، محکم تر قدم برداری و عمیق تر ، زندگی کنی ،
یکی که دلیلِ لبخندهایِ هر روز و هر شبِ تو باشد ...
هزار بار هم که منطقی باشی و تا بالاترین پله های موفقیت هم که بروی ؛
یک نفر باید باشد ،
یک نفر که انگیزه ی خوشبختی ات باشد ...
